Voor de verbetering van de samenwerking binnen een team is een gezonde, open dialoog onontbeerlijk. Zo wordt de diversiteit van inzichten optimaal benut en voelen mensen zich oprecht gehoord en betrokken. Voor opdrachten op het vlak van samenwerking vraag ik daarom bij intakegesprekken met individuele medewerkers steevast naar hoe de interne dialoog wordt ervaren. Regelmatig krijg ik dan terug dat de zoveelste training feedback geven of communicatie hier het verschil niet gaat maken. Wat een gezonde, open dialoog in de weg staat, heeft dan veelal met de ervaren veiligheid te maken. Nog los van een angstcultuur zijn mensen in veel werkomgevingen op hun hoede over wat ze wel of niet zeggen en delen in de groep. Er bestaat dan het gevoel en ook vaak de realiteit dat het risicovol is het achterste van je tong te laten zien. Het zou zomaar eens invloed kunnen hebben op je positie, je status of je loopbaan. Of je roept minstens de hoon of toorn over je af van sommige collega’s of je leidinggevende. In zo’n situatie kun je dus mensen trainen in communicatie tot je een ons weegt, het zal niet leiden tot een gezondere, open dialoog waarbij iedereen zich laat horen en alles wordt gezegd. Eerst moet de veiligheid worden gegarandeerd, dan praten we verder. Om te beginnen over het belang van veiligheid.
